गजल

 D.P.Osti
झरी जस्तै झर्दैछ ज़िन्दगी
बाचेर पनि मर्दैछ जिन्दगी |

आशामा अलझिएको मनलाई
फेरी कुठाराघात गर्दैछ जिन्दगी |


म उसकै खातिर  दौडिराछू

अझ टाडा सर्दैछ जिन्दगी  |


उडी आकाश छूने रहर थियो
खाडल तीर पर्देछ जिन्दगी |

अझै सहास बटुलू भन्छ मन
निराशाको शागर तर्दैछ जिन्दगी |

गजल

 D.P.Osti
किन कुन्नि दालको भन्दा भातको माया लाग्छ
दिनको भन्दा अझ कालो रातको माया लाग्छ |

मान्छे किन काडासंग डराई-डराई फूल टिप्छ
तर मलाई डाली भन्दा सुन्दर पातको माया लाग्छ |

छुटनु रैछ उनीसंग छुट्यो माया कसलाई दोष दिनु
तर पानी उनिसंग बिताएको साथको माया लाग्छ |

कालो गए गोरो आउछ भन्छन बुडापाका अझै
मलाई  किन माया भन्ने जातको माया लाग्छ |

सुन्दर मुहार कान्ति कपाल मुस्कान अझ मिठो
मन पापी भए पनि कोमल हाताको माया लाग्छ |

रुवाई

सबैले के भयो  आजकल भनि सोध्छ्न मलाई
केही नलेखी मौन बासु फेरी खोज्छ्न मलाई

अचम्बको छ यो  संसार कसलाई के भानु खोई ?
कोही घृणा गर्छन अनि कोही रोज्छन मलाई |

रुवाई

तिमी बिन पनि बाच्न थालेकोछू
मुटु भित्र एउटा ढुंगा हालेकोछु |

अब तिमीले चाहेर पनि हुन्न माया
मेरो मनमा अरुकै तस्बीर टालेकोछू

भावनाका तरङ्ग

गङ्गा अधिकारी -डेन्मार्क 


रचनामा रुझाउँकी कल्पनामा रमाऊँ,

मुटुइभित्रै लुकाउँकी बगैँचामा साझाऊँ ।

खाँदिएको रहरले खान्छ मात्र ठक्कर्'

गुम्सिएको अन्तरमनलाई फष्टाउने चक्कर ।


कत्ती रोकौं बाहानाले संसार हेर्ने चाहना,

शक्ती भेट्यो चाहनाले टल्कियो झैं झर्ना ।

खडेरी एक भाषा कमि, नत धनी शब्दमै,

हजार भावको एउटै जवाफ हराइदिन्छ तर्कमा ।


आफ्नै मन साझा आगन फूलोस् यो नेपालीको,

थकाइ मेट्ने पावन चौतारी बनोस् रचनाकर्मीको ।

धन्यबाद छ आगन तिम्लाई आफ्नै पनलाई बोक 

मीठो हाम्रो सीर्प् दाइजो नेपालीलाई सोध ।


छिपेका अ-मीट पीप पखाल्ने सागर यो मन 

गुमेका ती अवसरहरू दिलाउने साधन ।

अक्षरबाट शब्दलाई रचनामा स-झाओस्,

रचनाको बासनाले आफ्नै अस्तित्व जगाओस ।

सौन्दर्यताको कामना -D.P.Osti (Canada)

सौन्दर्यताको कामना

D.P.Osti (Canada)

सुन्दर फूल

सूनमा सुगंध भने झै

सुन्दरतालाइ अझ सुवासले साथ दिएकोछ

आहा ! कति सुन्दर !!!

तिमी फूलहरुकी पनि फूल

तिमी फूलेकी ,तिमी फ़क्रिएकि

परै बाट आभाष हुने

सायद त्यसैले होला

सयौ कोषदेखि भ्रमराहरु

तिम्रो सुन्दरताको बयान गर्न धाइरहेकाछन

मानौ ती भ्रमराहरु

तिम्रो सुन्दरताको पुजारी हुन

र यसरी धाइरहेकाछन

जसरी एउटा भक्त भगवानको मन्दिरमा धाउछ |

अझ भनौ

कति-कति दर्सन अभिलाषी

भ्रमराहरु त तिम्रो सामीप्य हुने अवसर नपाएर

टोकाटोक, मारामार गरिरहेकाछन

केवल तिम्रो सुन्दरताको पूजा गर्नलाई

केवल तिम्रो वास्ना लिनालाई |

सायद त्याही कारणले होला

तिमीमा अली -अली गर्दै

घमंड चाद्दैछ

बैसको राग बद्दैछ

आफैमा अहंता चुलिदैछ

बजारका सामान रोजे झै

प्रेमका पात्र रोज्दैछौ

प्रेमरूपी नशाले मातिएकी छौ

तर अप्सोच !!!

तिमीलाई के थाहा?

ती भ्रमराहरू तिम्रो सौन्दर्यताको रंगमंचमा

नाटक गरिरहेछ्न/अभिनय गरिरहेछ्न

तर नाटक छ्यणिक हुन्छ

अनि यथार्थ भन्दा टाडा हुन्छ |

सायद तिमीले यो पनि हेक्कामा राख्नु पर्छ

जसरी नाटकको अन्त्य पछि

एउटा दर्शक बिहीन मंच

रंग बिहीन रंगमंच परिसरमा

सान्नाटया छाउछ

उसरी नै

यी   उत्तउला भ्रमाराहरुको

स्वार्थपूर्ति पश्चात

उनीहरु सायद अर्कै सुन्दर फूल बाटिका तिर

प्रस्थान गर्लान

त्यातीखेर तिम्रो जिन्दाकी पनि

नाटकको अन्त्य पछि

एउटा दर्शक बिहीन मंच

रंग बिहीन रंगमंच जस्तै नबनोस

त्यसैले , तिमी फूल भहेरै बाचिराखा

सधै मगमग सुवास आइरहोस

कहिलेही पनि ओइलिनु नपरोस

यहीछ कामना  ||||