बाटो र म

बाटो र म
डम्बर ओस्ती
क्यानेडा
(सेन्ट जोहन एन. बी.)


म हिडिरहेछु बाटोलाई पछ्याएर
बाटो पनि आहिरयेछ मलाई पछ्याएर
कस्तो बाटो रेयेछ ?
ऊ पनि मेरो नक्कल गर्दोरहेछ|
हिड्दा-हिड्दा थाकिसके म
अझ कति हिड्नु पर्ने हो,
कहिले उकाली त कहिले ओह्राली
कहिले तराइको उष्ण तापलाई उछिनेर दगुरे
कहिले हिमालका हीम थुम्काहरु टेकी
कहौ बिकराल टापुहरु नाची सके
कतै हरियाली, सुन्दर, रमणीय छ
कतै उराठ मरोभूमि |
जतिसुकै कस्टप्रद भए त पनि
आखिर हिड्नु नै छ
अनगन्ती दिनहरु त बितीसके
थाहा छैन अझ कति हिड्नु पर्ने हो?
गन्तब्य बिन्दु नै थाहा छैन
केवल बाटोको सहाराले हिडिरहेछु
अन्योल र दिशाविहीन मार्ग चित्र बोकेर
शिथिल छु
लाचार छु
विवस छु
यद्यपी हिडिरहेछु |
केवाल बाटोसंगा लठारिएर
कैले ऊ अघि लगेर त कैले म अघि लागेर
सायद यसैलाई भन्दारहेछन क्यार मान्छेहरु
जीवान यात्रा |